Celem badania było znalezienie odpowiedzi na następujące pytania: Czy każdy absolwent kierunku pedagogicznego o specjalności edukacja wczesnoszkolna jest dostatecznie przygotowany do realizacji zajęć ze szkolnego wychowania fizycznego w klasach I-III? Czy jest on świadomy, w jak ważnym procesie uczestniczy? Czy nadaje się na przewodnika w sferze kultury fizycznej? W badaniu zastosowano metodę sondażu diagnostycznego oraz technikę ankiety, którą wypełniały anonimowo absolwentki Akademii Podlaskiej. Ogółem analizie poddano 152 kwestionariusze. 95% badanych nie uczestniczyło w zajęciach szkolnej kultury fizycznej w klasach I-III w trakcie odbywania praktyki pedagogicznej. Wykazano, że zdecydowana większość respondentek (69%) cel wychowania fizycznego wiązała ze stymulacją rozwoju fizycznego ucznia, natomiast mniejszość stanowiły badane odnoszące zajęcia WF-u do rozbudzania zainteresowań wychowanków formami aktywności fizycznej (40%), wyrabiania nawyków ruchowych (22%) i dbałości o zdrowie (11%). Analiza wyników badania ujawniła ponadto, że jedynie 8% absolwentek było świadomych podstawowego celu szkolnej edukacji fizycznej, jakim jest przygotowanie uczniów do aktywności fizycznej w późniejszych etapach życia. Najczęściej wykorzystywaną metodą podczas realizowania zadań ruchowych okazała się metoda zabawowo-klasyczna (91%), w następnej kolejności metoda zadaniowo-ścisła (37%) oraz zabawowo-naśladowcza (25%). Za niedopuszczalny uznano brak odpowiedzi, który w przypadku pytania o metodykę dotyczył aż 7% badanych. Zaobserwowano, że absolwentki uczestniczące w badaniu czuły się przygotowane do prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego, jednak na podstawie uzyskanego materiału badawczego stwierdzono brak świadomości, w jak ważnym procesie biorą udział, tym samym uznano je za nieprzygotowane do roli przewodnika w sferze kultury fizycznej.