Badanie miało na celu analizę opinii młodych kobiet na temat nowych rozwiązań związanych z opieką nad małym dzieckiem oraz określenie potrzeb współczesnej młodej rodziny. Sondażem diagnostycznym objęto 134 aktualne i potencjalne matki. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że matki obawiały się rozstania z dzieckiem. Były to lęki dotyczące najczęściej: niewłaściwej reakcji personelu placówki na potrzeby dziecka; stresu dziecka oddzielonego od matki; infekcji; braku zaufania do osób opiekujących się dzieckiem; braku bezpieczeństwa; nieobecności w ważnych momentach rozwoju dziecka; osłabienia więzi z dzieckiem. Stosunek badanych do instytucjonalnych form opieki nad dzieckiem był zachowawczy i ostrożny – preferowano formy opieki, w których przekazywano dziecko babci lub osobie spokrewnionej. Żłobek budził pejoratywne skojarzenia ze względu na funkcjonujący społecznie stereotyp, że dobra matka opiekuje się dzieckiem sama lub z pomocą rodziny, a nie powierza go instytucjom opiekuńczym. Żłobek traktowano często jako zło konieczne, choć dostrzegano również korzyści z profesjonalnej opieki nad dzieckiem. W związku z tym decyzja o wyborze instytucji opiekuńczej powinna być zdaniem badanych przemyślana i skonsultowana z innymi osobami. Od placówek oczekiwano nie tylko zapewnienia bezpieczeństwa dziecku, lecz także wysokich kompetencji wychowawców oraz odpowiedniego wyposażenia. Dobry wychowawca to w opinii badanych osoba dobrze przygotowana merytorycznie oraz posiadająca doświadczenie w pracy z dziećmi i tzw. kompetencje miękkie (dyspozycje osobowościowe, kreatywność, życzliwość, pogodę ducha itp.). Respondentki zwracały również uwagę na takie elementy wyposażenia placówki jak przestrzeń do zabawy, zabawki stymulujące rozwój dzieci, miejsce do odpoczynku, ciepło, miejsce do posiłków, warunki sanitarne, książki, bezpieczne sprzęty i zabawki, plac zabaw, sprzęt medyczny. Jednocześnie większość respondentek deklarowała gotowość do powierzenia dziecka pod opiekę obcym osobom w sytuacji podjęcia własnej aktywności zawodowej. Wskazywano przy tym na problem niewystarczającej dostępności opieki nad małym dzieckiem (szczególnie na brak miejsc w małych miejscowościach) oraz niedostatek publicznych form opieki. Część respondentek dostrzegała pozytywne zmiany w tym zakresie. Placówki niepubliczne postrzegano jako lepsze od publicznych ze względu na uwagę poświęcaną dzieciom, formy opieki, kwalifikacje kadry itp. Zdaniem większości badanych lepszym rozwiązaniem byłoby inwestowanie w rodzinę zamiast w instytucje opieki, co wiązało się z tradycyjnym postrzeganiem podziału zadań związanych z opieką nad dzieckiem i roszczeniową postawą niektórych badanych. Oczekiwano rozwiązań zewnętrznych i pomocy państwa, nie poruszano natomiast problemu planowania macierzyństwa i ojcostwa czy oszczędzania w związku z perspektywą powiększenia się rodziny. Sporadycznie proponowano rozwiązania w postaci zakładania żłobków w miejscu pracy czy dofinansowania placówek prywatnych, żeby mogły przyjąć więcej dzieci.