W drugim etapie Ogólnopolskiego badania sytuacji, potrzeb i możliwości osób niepełnosprawnych przebadano 100 000 osób posiadających orzeczenie o niepełnosprawności oraz osób niepełnosprawnych biologicznie (tzn. czujących się nie w pełni sprawnie). Respondenci byli w wieku od 15 do 59 lat (kobiety) oraz od 15 do 64 lat (mężczyźni). W artykule przeanalizowano wyniki badania pod kątem związków pomiędzy różnymi formami wsparcia oraz ich związki z wiekiem badanych, aktywnością zawodową oraz charakterystyką sprawności (sprzężona, niesprzężona, rzadka albo powszechna). Przeanalizowano dane 65 137 niepełnosprawnych. Potwierdzono istnienie związku między wiekiem badanych a postrzeganym wsparciem – im starsi byli respondenci, tym mniejsza była w ich ocenie możliwość uzyskania wsparcia bliskich i instytucji. Zauważono, że im większe postrzegane było wsparcie, tym lepsza była jakość relacji interpersonalnych; lepsze okazały się także subiektywnie postrzegane perspektywy na przyszłość. Osoby bezrobotne i ze sprzężoną niepełnosprawnością mogły liczyć na mniejsze wsparcie ze strony bliskich. Respondenci ze sprzężoną niepełnosprawnością uważali, że otrzymują mniejsze wsparcie instytucjonalne niż pozostali badani. Bezrobotni niepełnosprawni deklarowali, że mogą liczyć na większe wsparcie instytucji pomocowych niż pozostali respondenci.