W drugim etapie Ogólnopolskiego badania sytuacji, potrzeb i możliwości osób niepełnosprawnych przebadano 100 000 osób posiadających orzeczenie o niepełnosprawności oraz osób niepełnosprawnych biologicznie (tzn. czujących się nie w pełni sprawnie). Respondenci byli w wieku od 15 do 59 lat (kobiety) oraz od 15 do 64 lat (mężczyźni). W artykule autorka omawia czynniki warunkujące jakość życia osób niepełnosprawnych. Analizie poddano dane 63 472 respondentów. Zastosowano podział na osiem grup badawczych: osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności, dotknięte rzadkimi i sprzężonymi ograniczeniami sprawności; osoby z orzeczeniem, dotknięte powszechnymi ograniczeniami sprawności; osoby z orzeczeniem, dotknięte rzadkimi ograniczeniami; osoby bez orzeczenia o niepełnosprawności, z rzadkimi i sprzężonymi ograniczeniami; osoby bez orzeczenia, dotknięte rzadkimi ograniczeniami; osoby z orzeczeniem, dotknięte powszechnymi ograniczeniami; osoby bez orzeczenia, dotknięte powszechnymi, sprzężonymi ograniczeniami; osoby bez orzeczenia, dotknięte powszechnymi ograniczeniami sprawności. Na podstawie analizy stwierdzono bliski związek subiektywnego poczucia jakości życia z obiektywnymi miarami: warunkami mieszkaniowymi, możliwością częstego spotykania się ze znajomymi, posiadaniem bliskich i rodziny. Można zatem wnioskować, że poprawa powyższych warunków wpłynie na lepszy odczuwany dobrostan wśród osób z różnego rodzaju ograniczeniami sprawności. Czynniki niepodatne na zmianę, istotnie obniżające poczucie jakości życia: sprzężenie niepełnosprawności, wiek i płeć (mniejsze odczuwane zadowolenie wśród mężczyzn niż kobiet). Na jakość życia wpływa przede wszystkim sprzężenie niepełnosprawności; zależność ta dotyczy obiektywnych miar jakości życia (warunki mieszkaniowe, aktywność zawodowa) i zadowolenia z sytuacji finansowej, zrozumienia i relacji z bliskimi oraz perspektyw na przyszłość.