W drugim etapie Ogólnopolskiego badania sytuacji, potrzeb i możliwości osób niepełnosprawnych przebadano 100 000 osób posiadających orzeczenie o niepełnosprawności oraz osób niepełnosprawnych biologicznie (tzn. czujących się nie w pełni sprawnie). Respondenci byli w wieku od 15 do 59 lat (kobiety) oraz od 15 do 64 lat (mężczyźni). Do analizy włączono dane 65 137 osób (pozostałe osoby z badanej próby były poza wiekiem aktywności zawodowej). W analizie pod uwagę wzięto dane ośmiu grup porównawczych: osób z orzeczeniem o niepełnosprawności, dotkniętych rzadką i sprzężoną niepełnosprawnością; osób z orzeczeniem o niepełnosprawności, z ograniczeniem częstym i sprzężonym; osób z orzeczeniem o niepełnosprawności, z rzadkim ograniczeniem, bez sprzężenia; osób bez orzeczenia o niepełnosprawności, z rzadkim i sprzężonym ograniczeniem; osób bez orzeczenia, z rzadkim i niesprzężonym ograniczeniem; osób z orzeczeniem, z często występującą niepełnosprawnością; osób bez orzeczenia, z często występującą i sprzężoną niepełnosprawnością; osób bez orzeczenia, z częstą niepełnosprawnością, ale bez sprzężenia. Wśród badanych z niepełnosprawnością biologiczną, tj. bez orzeczenia, procent osób pracujących był wyższy niż wśród badanych z orzeczeniem o niepełnosprawności. Swoje zarobki lepiej oceniali badani z ograniczeniem sprawności bez sprzężenia. Najwyższe wyniki w zakresie poczucia jakości życia uzyskały osoby z niepełnosprawnością biologiczną, występującą rzadko i często, ale bez sprzężeń. Najniższe wyniki w tym obszarze uzyskały osoby z niepełnosprawnością sprzężoną.