W drugim etapie Ogólnopolskiego badania sytuacji, potrzeb i możliwości osób niepełnosprawnych przebadano 100 000 osób posiadających orzeczenie o niepełnosprawności oraz osób niepełnosprawnych biologicznie (tzn. czujących się nie w pełni sprawnie). Respondenci byli w wieku od 15 do 59 lat (kobiety) oraz od 15 do 64 lat (mężczyźni). W analizie sytuacji psychospołecznej niepełnosprawnych w gospodarstwach indywidualnych pod uwagę wzięto dane ośmiu grup porównawczych: osób z orzeczeniem o niepełnosprawności, dotkniętych rzadką i sprzężoną niepełnosprawnością; osób z orzeczeniem o niepełnosprawności, z ograniczniem częstym i sprzężonym; osób z orzeczeniem o niepełnosprawności, z rzadkim ograniczeniem, bez sprzężenia; osób bez orzeczenia o niepełnosprawności, z rzadkim i sprzężonym ograniczeniem; osób bez orzeczenia, z rzadkim i niesprzężonym ograniczeniem; osób z orzeczeniem, z często występującą niepełnosprawnością; osób bez orzeczenia, z często występującą i sprzężoną niepełnosprawnością; osób bez orzeczenia, z częstą niepełnosprawnością, ale bez sprzężenia. Na podstawie wyników badania stwierdzono że niepełnosprawni posiadający orzeczenie o niepełnosprawności zauważają duży wpływ niepełnosprawności na możliwość wykonywania pracy zawodowej (przede wszystkim osoby ze sprzężonymi ograniczeniami). Badani okazali się dość niechętni wobec podejmowania aktywności zawodowej, na co w dużym stopniu wpływała niepełnosprawność. Dodatkowym czynnikiem demotywującym podjęcie pracy może być niski poziom aspiracji zawodowych. Warto zatem już od wczesnego dzieciństwa rozbudzać motywację wewnętrzną u osób niepełnosprawnych przez angażowanie ich we wszelkie obowiązki i różnorodne role społeczne. Należy także tak ukierunkować działania pomocowe, by miały one przede wszystkim charakter aktywizujący i usamodzielniający, a nie kompensacyjny.