Celem badania było sprawdzenie, jak stopień nasilenia identyfikacji zawodowej badanych wpływa na ich poziom satysfakcji z pracy w kontekście jednostki, środowiska pracy oraz relacji społecznych. Założono, że wysokie nasilenie identyfikacji zawodowej będzie powodować zadowolenie z pracy, szczególnie na płaszczyźnie związanej z jednostką i jej relacjami społecznymi. Do zebrania materiału zastosowano Kwestionariusz Satysfakcji z Pracy (opracowanie własne) oraz Skalę Identyfikacji z Zawodem. Próbę badawczą stanowiła grupa 41 osób niepełnosprawnych (w tym 20 kobiet i 21 mężczyzn); 23 osoby mieszkały w mieście, 18 – na wsi; 22% respondentów legitymowało się wykształceniem zawodowym, średnim – 38%, natomiast wyższym – 39%. Wśród badanych przeważały osoby z nabytą niepełnosprawnością (68,35%). 31 osób było zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin, w niepełnym – 10; średni staż pracy badanych wyniósł 13,58 roku. Nasilenie identyfikacji zawodowej różnicowało poziom satysfakcji z pracy respondentów we wszystkich uwzględnionych wymiarach. Wykazano, że wysoka identyfikacja zawodowa sprzyjała odczuwaniu zadowolenia zwłaszcza pod względem oferowanych przez zakład pracy możliwości rozwoju zawodowego, warunków pracy, wsparcia społecznego oraz zauważanej adekwatności własnych oczekiwań do wymogów pracy. Analiza uzyskanego materiału ujawniła, że niska satysfakcja oraz różne stopnie niezadowolenia cechowały osoby o słabym i przeciętnym stopniu identyfikacji zawodowej. Niezadowolenie dotyczyło przede wszystkim oceny indywidualnego wkładu w realizowane obowiązki oraz społecznego kontekstu funkcjonowania zawodowego.