Abstrakt: |
Celem badania była analiza uczestnictwa osób niepełnosprawnych w programach przeciwdziałania narkomanii. Do zebrania materiału zastosowano ankietę, której pytania dotyczyły liczby niepełnosprawnych uczestników (z podziałem na płeć), rodzaju niepełnosprawności (z podziałem na niepełnosprawność słuchową, wzrokową, komunikowania się, ruchową i intelektualną), efekty podejmowanych działań oraz ewentualne trudności towarzyszące współpracy z osobami niepełnosprawnymi. Spośród ankiet skierowanych do 90 placówek informację zwrotną otrzymano od 49. Potwierdzenie uczestnictwa osób o obniżonej sprawności w programach przeciwdziała narkomanii uzyskano od 1/4 placówek, wśród których znalazło się 10 placówek ambulatoryjnych oraz dwa ośrodki stacjonarne. Zgodnie z zebranym materiałem w programach uczestniczyło 165 osób (19% stanowiły kobiety, 78% – mężczyźni). Wykazano, że pod względem niepełnosprawności najliczniejszą grupę stanowiły osoby z obniżoną sprawnością intelektualną (około 56%). Wśród działań podejmowanych w ramach programów antynarkotykowych najczęściej wskazywano na oddziaływania indywidualne, działania terapeutyczne, poradnictwo rodzinne, grupy wsparcia oraz zajęcia socjoterapeutyczne i informacyjno-edukacyjne. Za najczęstsze bariery i trudności napotkane w pracy z osobami niepełnosprawnymi uznano przede wszystkim utrudnioną komunikację, w dalszej kolejności wygórowane oczekiwania rodzin, trudność w egzekwowaniu zaleceń, brak krytycyzmu dorosłych osób niepełnosprawnych umysłowo, częstszą nieobecność w terapii z powodu bólu lub złego samopoczucia oraz konieczność dostosowania do ogólnego planu terapii grupowej metod i technik w oddziaływaniach wobec poszczególnych niepełnosprawności. Zwrócono ponadto uwagę na brak wykwalifikowanej kadry do prowadzenia indywidualnych oddziaływań, a także wysoki koszt utrzymania pacjenta. Zgodnie z uzyskanymi danymi w pięciu placówkach udało się osiągnąć i utrzymać abstynencję narkotykową przez sześć osób. Do innych stwierdzonych rezultatów terapii zaliczono poprawę funkcjonowania uczestników oraz postępy w radzeniu sobie ze stresem i bólem. |