Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Jaki jest stosunek dzieci w wieku 10-12 lat do zintensyfikowanych przekazów medialnych? Czy, a jeśli tak, to w jaki sposób, zintensyfikowany przekaz medialny może wpływać na zachowanie się dzieci w wieku 10-12 lat? Jakie elementy informacji zintensyfikowanego przekazu medialnego zostały najbardziej zapamiętane przez dzieci w wieku 10-12 lat? Badanie dotyczyło zintensyfikowanego przekazu medialnego związanego z katastrofą samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem (10 kwietnia 2010). W badaniu zastosowano sondaż diagnostyczny oraz ankietę skierowaną do uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej. Badaniem objęto 97 osób. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że większość uczniów dowiedziała się o katastrofie z telewizji (53%) lub od rodziców (34%). 96% badanych oglądało relacje z tego wydarzenia w telewizji, najczęściej wspólnie z rodzicami. Większość uczniów oglądała relacje stacji telewizyjnych od czterech do siedmiu dni w tygodniu (70%), najczęściej poświęcano na to do trzech godzin (46%). Najczęstszą reakcją na drastyczne relacje pokazywane w telewizji było niedowierzanie (62 osoby). 88% uczniów rozmawiało o relacjonowanym wydarzeniu z rodzicami, 81% – z koleżankami i kolegami. 49% badanych uważało, że relacje telewizyjne były zbyt częste, 40% – wystarczające, 11% – niewystarczające. 45% respondentów stwierdziło, że żałoba w mediach trwała zbyt długo, a 55% było przeciwnego zdania. Aż 72% uczniów uznało, że nie wszystkie informacje przekazywane w mediach były prawdziwe, 15% – że były prawdziwe, 13% – że wszystkie były nieprawdziwe. Analiza zależności między zmiennymi pozwalała przypuszczać, że istniała korelacja między częstotliwością i czasem oglądania telewizji a poziomem rozumienia treści wizualnych. Nie stwierdzono, by płeć różnicowała odpowiedzi badanych w sposób istotny statystycznie.