Badanie miało na celu diagnozę procesu wdrażania koncepcji Wewnątrzszkolnego Doskonalenia Nauczycieli w szkolnictwie specjalnym. Badaniem objęto 128 nauczycieli oraz innych specjalistów zatrudnionych w placówkach kształcenia specjalnego z województw śląskiego, lubelskiego i mazowieckiego. WDN zaprojektowane było jako narzędzie umożliwiające systematyczne rozpoznawanie, nazywanie i rozwiązywanie wszelkich problemów na terenie placówki, eksperymentowanie z nowymi projektami, dzielenie się doświadczeniami w gronie pedagogicznym oraz upowszechnianie nowo nabytej wiedzy. Wyniki badania pozwoliły zidentyfikować mocne strony realizacji procesu WDN w placówkach kształcenia specjalnego: systematyczne rozpoznawanie aktualnych potrzeb nauczycieli w zakresie rozwoju zawodowego, zgodność tematyki szkoleń prowadzonych w ramach WDN z priorytetami kształcenia specjalnego, podwyższanie kompetencji pracowników, wymierne efekty szkoleń wprowadzonych w ramach WDN w wielu obszarach pracy nauczycieli. Wśród słabych stron zidentyfikowano następujące zjawiska: traktowanie WDN jako formy zewnętrznego przymusu do zwiększania aktywności nauczycieli, zbyt duży wpływ dyrekcji i zbyt mały wpływ nauczycieli na proces realizacji WDN, rozbieżność opinii nauczycieli w zakresie roli WDN w integracji działań pracowników w ramach zespołów zadaniowych oraz wypracowywania nowych rozwiązań problemów wychowawczych, dydaktycznych i organizacyjnych.