Przedmiotem badania była analiza poziomu zadowolenia z pracy kadry zakładów poprawczych oraz schronisk dla nieletnich. Próbę badawczą stanowiła grupa 410 pracowników pedagogicznych zakładów poprawczych i schronisk, których poproszono o wypełnienie kwestionariusza ankiety. Większość badanych osób stanowili mężczyźni (77,6%). Wśród ankietowanych przeważały osoby zatrudnione na stanowisku wychowawcy – 54,8%, nauczyciele przedmiotów ogólnokształcących stanowili 16,2% badanych, a nauczyciele praktycznej nauki zawodu – 18,6%. 380 badanych legitymowało się wykształceniem wyższym, co 18. osoba miała wykształcenie średnie, wykształcenie niepełne średnie lub zawodowe – niecały 1%. Pod względem stażu przeważały osoby pracujące w zawodzie od 11 do 30 lat (63,6%), prawie co dziesiąty respondent pracował od kilku miesięcy do pięciu lat. 76% respondentów określiło atmosferę swojego miejsca pracy jako dobrą lub bardzo dobrą, za przeciętną lub złą uznawało ją 23% badanych. Analiza uzyskanego materiału ujawniła, że ankietowani częściej byli niezadowoleni z cech własnej pracy niż doceniali jej atrybuty. Nie powodowało to jednak poczucia bezsensu wykonywanego zawodu. Odpowiedzi badanych wskazywały, że widzieli oni potrzebę wykonywanego zawodu. Jak się okazało powodem do największego zadowolenia ankietowanych były otrzymywane gratyfikacje (nagrody, wyróżnienia) oraz wysoki prestiż społeczny wykonywanej pracy. Z kolei niski poziom zadowolenia ujawniono w przypadku takich atrybutów pracy jak satysfakcja z osiąganych sukcesów oraz poczucie przydatności w miejscu pracy. Wśród motywów, które zadecydowały o wyborze zawodu, respondenci najczęściej podawali zamiłowanie do pracy z tzw. młodzieżą trudną (21,7%) oraz zdobycie ciekawej, interesującej pracy (21,7%), w dalszej kolejności: zbieg okoliczności, przypadek (15,9%), przygotowanie merytoryczne (12,7%) oraz presję określonych sytuacji życiowych (9,3%).