Celem badania była diagnoza sposobu i warunków przesłuchiwania dzieci w Polsce. Badania przeprowadzono w ośmiu miastach w Polsce na podstawie akt spraw karnych, zakończonych wyrokiem prawomocnym w 2008 roku, w których odbyło się przesłuchanie małoletniego do 18. roku życia. Badacze sprawdzali m.in. sposób, miejsce, liczbę przesłuchań małoletniego w toku postępowania. Do badania, przy użyciu ankiety, zaproszono 154 osoby pracujące w prokuraturach i sądach rejonowych. Analizie poddano 154 ankiety dotyczące 111 spraw karnych, w tym 88 ankiet w 76 sprawach zakończonych prawomocnie w prokuraturach i 66 ankiet w 35 sprawach zakończonych prawomocnie w sądach. Wśród 88 ankiet w sprawach zakończonych w prokuraturach 15 dotyczyło czynów przeciwko zdrowiu i życiu, jedna przeciwko wolności, 32 przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, 37 przeciwko rodzinie i opiece, a trzy przeciwko mieniu. Wśród pozostałych 66 ankiet jedna dotyczyła sprawy przeciwko zdrowiu i życiu, 26 przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, 37 przeciwko rodzinie i opiece, a dwie przeciwko mieniu. W prawie wszystkich przesłuchaniach uczestniczył biegły. W 87,5% ankiet prokuratorskich wskazano, że w przesłuchaniu małoletniego reprezentował rodzic; taką samą odpowiedź wskazano w 97% ankiet sądowych. Na podstawie wyników badania sporządzono wnioski oraz rekomendacje mogące wpłynąć na polepszenie warunków przesłuchiwania dzieci w Polsce.