Badanie miało na celu analizę filmów i programów telewizyjnych oglądanych przez młodzież niedostosowaną społecznie, czas spędzony przez nią przed odbiornikiem, sposób postrzegania wzorców pojawiających się w telewizji oraz poznanie opinii młodzieży na temat tego środka przekazu. Badaniem objęto 50 wychowanków ośrodka socjoterapeutycznego Wspólny Dom w Wildze, przeznaczonego dla młodzieży przejawiającej zaburzenia zachowania, dla których to osób nie było miejsca w publicznym systemie placówek. Wiek badanych mieścił się w przedziale 13-21 lat. Ponad połowa respondentów spędzała przed telewizorem cztery godziny dziennie i więcej w warunkach domowych. 58% posiadało telewizor w pokoju, na co nie miał wpływu status materialny rodziny. Sprawiało to, że badani mieli niekontrolowany dostęp do telewizji, oglądali ją o dowolnej porze dnia i nocy. Sytuacja uległa zmianie po przybyciu do ośrodka. Dużą popularnością wśród chłopców cieszyły się programy i filmy promujące przemoc, przestępczość i agresję. Na kolejnym miejscu znalazły się programy rozrywkowe i edukacyjne. Odwrotną kolejność zanotowano wśród dziewcząt. Respondenci niechętnie przyznawali się do naśladowania wzorców zaobserwowanych w telewizji. Najczęściej naśladowano postaci, z którymi identyfikowali się badani – w przypadku filmów i programów promujących agresję i przemoc wzorce te również opierały się często na zachowaniach agresywnych i z zastosowaniem przemocy. Badani nie byli zadowoleni z oferty programów telewizyjnych, najczęściej krytykowali jej monotonię. Niepokojącym zjawiskiem była nieumiejętność odróżniania telewizyjnej fikcji od rzeczywistości u 50% badanych. 40% respondentów uważało, że w realnym życiu mogą oni ponosić te same konsekwencje za popełnione przestępstwa i przemoc, co bohaterowie filmów i seriali.