Celem badania było zorientowanie się w tym, jak kształtuje się aprobata społeczno-moralna ekstremalnych form agresji i przemocy w grupie dorastającej młodzieży. Objęto nim 316 uczniów różnych typów szkół ponadpodstawowych w jednym ze średniej wielkości miast w centralnej Polsce. W próbie znalazło się 136 kobiet i 180 mężczyzn. Wiek badanych mieścił się w przedziale 14-24 lat. Do pomiaru aprobaty społeczno-moralnej agresji posłużono się Inwentarzem Aprobaty Społeczno-Moralnej Agresji Interpersonalnej (IAS-MAI, Frączek, Dominiak, Kulawska, 2009). Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że niezależnie od płci i ścieżki edukacyjnej respondenci bardziej akceptowali „łagodniejsze” formy agresji w postaci ironii, ekspresji złości, ewentualnie groźby niż formy drastyczne w postaci pobicia, zabójstwa czy tortur. W zakresie uzasadnienia agresji/przemocy badani prezentowali większą aprobatę dla racji obronno-prospołecznych (samoobrona, obrona kogoś lub własności) niż dla zachowań będących rezultatem afektu (złość, brak porozumienia) lub agresji użytej instrumentalnie (karanie). Zależność ta również była niezależna od płci i ścieżki kształcenia badanych. Badanie ujawniło wysokie pozytywne korelacje między aprobatą różnych aspektów i form agresji, a także wysokie pozytywne korelacje między aprobatą specyficznych okoliczności uzasadniających zastosowanie agresji/przemocy. Relatywnie mniejszą aprobatę dla różnych form agresji przejawiały dziewczęta niż chłopcy, przy czym różnice istotne statystycznie stwierdzono jedynie w przypadku drastycznych form przemocy. W przypadku sytuacji uzasadniających zastosowanie przemocy dziewczęta wyrażały aprobatę mniej „entuzjastycznie” niż chłopcy, szczególnie w przypadku stosowania drastycznych form agresji w obronie własności.