Badanie przeprowadzono w celu analizy porównawczej nasilenia agresji oraz umiejscowienia kontroli u młodzieży dokonującej zamierzonych samouszkodzeń (ZSU) leczonej psychiatrycznie oraz młodzieży bez tych zachowań. Sformułowano następujące pytania badawcze: czy pacjenci dokonujący samouszkodzeń mają ogólnie wyższy poziom agresji; czy agresja skierowana na siebie ma związek z agresją skierowaną na zewnątrz; czy zachowaniom autoagresywnym towarzyszy poczucie zmniejszonej kontroli wewnętrznej. Próbę badawczą stanowiło 187 pacjentów (w tym 58 chłopców ze średnią wieku 16,81 roku oraz 129 dziewcząt ze średnią wieku 16,5 roku) hospitalizowanych na Oddziale Psychiatrii Młodzieżowej Centralnego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi; w wieku od 13 do 19 lat; pacjenci z rozpoznanym upośledzeniem umysłowym nie uczestniczyli w badaniu w związku z trudnościami zrozumienia pytań zawartych w narzędziach badawczych. Wśród badanych wyodrębniono osoby dokonujące ZSU (N = 88) oraz osoby nieprzejawiające skłonności do samookaleczania (N = 99). Do zebrania materiału badawczego zastosowano kwestionariusz do oceny samouszkodzeń, Kwestionariusz IPSA (Inwentarz Psychologicznego Syndromu Agresji) i Delta (test Drwala do pomiaru nasilenia poczucia kontroli). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono istotnie wyższy poziom agresji (skierowanej nie tylko na siebie, lecz także na zewnątrz) oraz wyższą tendencję do zachowań odwetowych w grupie osób samookaleczających niż w grupie bez tych zachowań. Analiza materiału uzyskanego za pomocą kwestionariusza IPSA ujawniła wyższe wyniki we wszystkich skalach zarówno agresji fizycznej, jak i wrogości do otoczenia, nieuświadomionych skłonności agresywnych, agresji przemieszczonej, pośredniej, słownej i fizycznej. Wśród pacjentów z ZSU wykazano również istotnie mniejszy poziom poczucia wewnętrznej kontroli własnych zachowań.