Badanie przeprowadzono w celu diagnozy korelacji pochodzenia z danego środowiska z motywacją i poziomem sprawności fizycznej młodych dziewcząt. Pojęcie sprawności zdefiniowano jako poziom rozwoju podstawowych cech motorycznych w stosunku do indywidualnych warunków człowieka, jego cech fizycznych i motorycznych. Podczas analizy danych uwzględniono podstawowe cechy motoryczne, takie jak szybkość (bieg 60 m), wytrzymałość (bieg 800 m), siłę (test Chromińskiego) oraz zwinność (test Denisiuka). Do pomiaru poziomu motywacji zastosowano skalę opracowaną przez Winterszal-Bazyl, natomiast próbę badawczą stanowiły dziewczęta z klas I-IV z Zespołu Szkół Ekonomicznych w Raciborzu. Dobór grupy pod względem wiekowym miała charakter celowy, w związku z przełomem, jaki dokonuje się w motoryce kobiety w okresie dojrzewania (14-16 lat). Podkreślono, że uczestnictwo w zajęciach WF-u zaczyna wtedy być świadomym samousprawnianiem się oraz podtrzymaniem własnej sprawności fizycznej. Analiza danych wykazała, że zakres motywacji zawierał się w przedziale od 23 do 81 punktów, średni wynik natomiast wyniósł 56 punktów testowych. Zgodnie z zastosowaną skalą Winderszal-Bazyl jest to motywacja „przeciętna”, jednak, jak podkreślono, jako środkowy poziom w pięciostopniowej skali motywacji sprzyja pozytywnej postawie wobec zajęć ruchowych. Większą motywację zanotowano u dziewcząt ze środowiska wiejskiego (przede wszystkim w klasie pierwszej). Taki stan rzeczy tłumaczono chęcią dorównania rówieśniczkom z miasta, które były bardziej sprawne. Uczennice pochodzące ze wsi charakteryzowały się również największą wytrzymałością i siłą we wszystkich klasach. Wykazano, że dziewczęta z miasta unikały wysiłku fizycznego, jednak cechowały je większe zwinność i szybkość.