Celem badania było uzyskanie informacji na temat relacji interpersonalnych w przedszkolu, czyli między nauczycielami a dziećmi, rodzicami, dyrektorem i innymi nauczycielami. Starano się również określić czynniki utrudniające przebieg kariery zawodowej nauczyciela. W badaniu posłużono się metodą sondażową oraz techniką ankiety środowiskowej (kwestionariusz własnej konstrukcji). Badaniem objęto 153 nauczycieli pracujących w warszawskich przedszkolach publicznych, wyłącznie kobiety. Wiek badanych mieścił się najczęściej w przedziale 26-30 lat. 50,3% nauczycielek posiadało wykształcenie wyższe magisterskie, a 19,6% licencjackie. 52,3% respondentek było zamężnych, 28,8% niezamężnych. 37,3% nie posiadało dzieci, 27,5% posiadało jedno dziecko. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczycielki pracujące w warszawskich przedszkolach publicznych odczuwały zwykle stres kilka razy w roku (32,7%). Jedynie 0,7% odczuwało stres codziennie w pracy. Większość badanych twierdziła, że praca z dziećmi nie stanowi dla nich źródła stresu (60,8%). 55,6% nauczycielek oceniało swoje relacje z wychowankami jako bardzo dobre. Za najistotniejszy czynnik wpływający na odczuwanie stresu w pracy w przedszkolu uznano roszczeniową postawę rodziców (71,2%), odpowiedzialność za życie i zdrowie dzieci (69,9%) oraz nieoczekiwane zdarzenia w przedszkolu (68%). Źródłem stresu była również agresja dzieci (66%). Blisko połowa badanych wskazała także obgadywanie w środowisku nauczycieli (53,6%), trudne dzieci w grupie (52%) oraz okazywanie cierpliwości dla różnych zachowań dzieci (50,3%). Wśród czynników utrudniających przebieg kariery zawodowej nauczycielki umieszczały najczęściej „papierkową robotę” w pracy nauczyciela (73,9%), niewystarczające zarobki (61,4%) oraz niski prestiż zawodu nauczyciela (50,3%). Najmniej istotne okazało się pomijanie przy awansie (0,3%) oraz brak możliwości dalszego rozwoju zawodowego (1,3%).