Celem badania było znalezienie odpowiedzi na pytanie, jaka jest samoocena studentów pedagogiki specjalnej w porównaniu z ich rówieśnikami studiującymi pedagogikę. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem Skali Samooceny W.H. Fittsa (Tennessee Self Concept Scale). Badaniem objęto łącznie 100 studentów Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, w tym 50 studentów pedagogiki specjalnej różnych specjalizacji oraz 50 studentów pedagogiki o specjalności ogólnej. Wyniki badania pozwoliły ustalić, że studenci pedagogiki specjalnej nie różnili się w znaczącym stopniu od studentów pedagogiki ogólnej pod względem poszczególnych atrybutów samooceny. Różnicę istotną statystycznie między dwiema grupami badanych stwierdzono jedynie dla atrybutu „ja rodzinne” (własny obraz siebie jako członka rodziny). Ankietowani studenci pedagogiki ogólnej wykazali się wyższym poziomem samooceny w roli reprezentantów swojej rodziny i bardziej pozytywnie postrzegali swoje relacje z bliskimi. Średni wynik uzyskany przez tę grupę badanych dla podskali „ja rodzinne” wyniósł 57,0400. Z kolei studenci pedagogiki specjalnej uzyskali w tym zakresie znacznie niższe wyniki (średnio 54,5600), prezentując tym samym bardziej negatywną percepcję „ja” w środowisku rodzinnym. Poziom istotności dla tej różnicy zgodnie z wynikiem testu t-Studenta wyniósł p < 0,0150. Wynik ten może świadczyć o problemie w relacjach rodzinnych u przyszłych pedagogów specjalnych. Niepokojące było również to, że studenci pedagogiki ogólnej uzyskali wyższe wyniki w każdej uwzględnionej podskali, co oznaczało nieco wyższy globalny wskaźnik samooceny.