Celem badania była analiza opinii studentów pedagogiki o władzy oraz diagnoza poziomu ich autorytaryzmu oraz zaufania do instytucji politycznych. Sformułowano następujące hipotezy: H1: Osoby badane będą darzyć wysokim zaufaniem zarówno instytucje polityczne, jak i wymiar sprawiedliwości. Autorytaryzm (całościowy), jak i rozpatrywany w poszczególnych podskalach (wymiarach) będzie znaczącym predykatorem tych ustosunkowań. H2: Osoby badane będą pozytywnie postrzegać władzę, a autorytaryzm będzie znaczącym predykatorem tych ustosunkowań politycznych. Próbę badawczą stanowiło 207 kobiet studiujących na kierunkach pedagogicznych dwóch wybranych uczelni prywatnych. 106 legitymowało się wykształceniem średnim, 101 – wyższym licencjackim. W badaniu zastosowano audytoryjny kwestionariusz ankiety, w którego skład wchodziło 27 pytań, 13 związanych było ze stosunkiem do władzy, 6 dotyczyło zaufania do instytucji politycznych, a osiem – problemu autorytaryzmu. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że zdecydowana większość respondentek zgodziła się z następującymi stwierdzeniami: ludzie sprawujący władzę stawiają się ponad innymi ludźmi (85%); ludzie sprawujący władzę stawiają się ponad prawem (72%); władza tłumi krytykę dotyczącą jej postępowania (79%); władza niechętnie wysłuchuje opinii obywateli (76%); władza podejmuje decyzje bez konsultacji z obywatelami, których te decyzje dotyczą (75%). Ponadto wykazano, że 61% badanych nie darzyło zaufaniem rządu, Sejmu – 64,3%; Senatu – 56,5%; Prezydenta RP – 48,8%. Pozytywnie oceniono natomiast instytucje prawne, takie jak sądy (45,1%) oraz policja (43,4%). Uzyskany materiał ujawnił również, że poziom autorytaryzmu jedynie w ograniczonym stopniu może być wykorzystywany do przewidywania poziomu ustosunkowań psychopolitycznych badanych osób. Jednocześnie potwierdzono przyjęte hipotezy tylko częściowo – wbrew oczekiwaniom respondentki nie posiadały pozytywnego obrazu władzy i nie darzyły władzy politycznej wysokim zaufaniem.