Celem badania była diagnoza wskaźników izolacji oraz egocentryczności u rodziców dzieci chorujących na schizofrenię paranoidalną. Dobór wskaźników uzasadniono związkiem z cechami osobowości ważnymi w kontaktach z innymi ludźmi. Próbę badawczą stanowiło: 31 par rodziców mających dziecko ze zdiagnozowaną schizofrenią paranoidalną oraz jedna matka mająca chorą córkę (ojciec nie poddał się badaniu z przyczyn losowych); średni wiek matek wynosił 48,2 roku, ojców – 51,4; większość ojców legitymowała się wykształceniem wyższym (52%), średnie miało 26%, zawodowe – 12%, podstawowe – 10%; wśród matek przeważało wykształcenie średnie – 47%, wyższym i półwyższym legitymowało się 38%, zawodowym – 9%, podstawowym – 6%; 21 par rodziców mających tylko zdrowe dzieci; średni wiek matek wynosił 45,7 roku, ojców – 47,5; większość ojców legitymowała się wykształceniem średnim (48%), wyższym – 33%, zawodowym – 19%; większość matek skończyła szkołę średnią (53%), wyższe wykształcenie miało 28%, zawodowe – 19%. Badanie zrealizowano na terenie Kliniki Psychiatrii Akademii Medycznej w Lublinie, natomiast do zebrania materiału badawczego zastosowano test Porschacha . W wyniku analizy uzyskanych odpowiedzi stwierdzono, że rodzice osób chorych w porównaniu z rodzicami mającymi tylko zdrowe dzieci czują się wycofani, „obcy” oraz mniej związani ze środowiskiem społecznym. Wykazano, że oznaki mniejszego uspołecznienia oraz poczucie wyobcowania dotyczą przede wszystkim ojców chorych dzieci. Dodatkowo wyniki badania ujawniły brak różnic pomiędzy obiema grupami rodziców w poziomie zainteresowania własną osobą, narcyzmu i pozytywności samooceny.