Celem badania była odpowiedź na pytanie: jaki jest stosunek do rodzicielstwa rodziców dzieci zdrowych i rodziców dzieci niepełnosprawnych intelektualnie? Próbę badawczą stanowiło 49 rodzin, w tym 28 rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie (łącznie badaniem objęto 98 osób). Analizę statystyczną oparto na kwestionariuszach wypełnionych przez 28 matek i 26 ojców mających dziecko z ograniczoną sprawnością umysłową oraz 21 matek i 17 ojców dzieci w normie intelektualnej. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano Test Niedokończonych Zdań (wzorowany na teście J.B. Rottera), Kwestionariusz Stylu Spostrzegania, tzw. Koło Shalita oraz Skalę Zadowolenia z Życia. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono dominację pozytywnych postaw wobec rodzicielstwa wśród badanych osób. Okazało się, że jedną z częstszych odpowiedzi na określenie macierzyństwa było szczęście (19% wskazań wśród matek dzieci zdrowych i 36% wśród matek dzieci niepełnosprawnych). Dla mężczyzn bycie ojcem najczęściej oznaczało odpowiedzialność (odpowiednio 35% i 46%). Ujawniono ponadto, że czynnikiem najistotniejszym dla rodzicielstwa zdaniem rodziców dzieci zdrowych były przede wszystkim miłość i odpowiedzialność, z kolei w opinii rodziców dzieci niepełnosprawnych – również opiekuńczość i poświecenie. Na podstawie uzyskanego materiału stwierdzono także istotne statystycznie różnice pod względem poziomu zadowolenia z życia, który był wyższy wśród rodziców dzieci w intelektualnej normie. Dodatkowo zaobserwowano, że na poczucie satysfakcji z rodzicielstwa w przypadku rodziców dzieci chorych wpływało zaangażowanie emocjonalne, natomiast w sytuacji rodziców dzieci intelektualnie sprawnych było ono generowane przez stopień spójności spostrzegania roli.