Celem badania była weryfikacja następujących hipotez: Otrzymywanie wsparcia społecznego wiąże się z minimalizowaniem poczucia alienacji we wszystkich jej wymiarach. Istnieje negatywny związek między otrzymywaniem wsparcia a poczuciem alienacji ogólnej i jej poszczególnych wymiarów. W dostarczaniu nieletnim wsparcia: informacyjnego, wartościującego, instrumentalnego, emocjonalnego głównie biorą udział rówieśnicy (koledzy ze szkoły, osiedla), udział rodziców w dostarczaniu wsparcia jest mniejszy. Próbę badawczą stanowiła grupa 107 nieletnich przebywających w Schronisku dla Nieletnich i Zakładzie Poprawczym. W badaniu zastosowano Skalę Poczucia Alienacji oraz Skalę Wsparcia Społecznego. Zrealizowane badanie pozwoliło stwierdzić prawidłowość pierwszej hipotezy o minimalizującym wpływie wsparcia społecznego na poczucie alienacji we wszystkich jej wymiarach. Uzyskane wyniki wykazały statystycznie ujemną korelację we wszystkich zakresach obu kategorii. Częściowo potwierdzono hipotezę drugą o negatywnym związku pomiędzy otrzymywaniem wsparcia kolejno od rodziców, rodzeństwa, krewnych, kolegów ze szkoły, kolegów z osiedla, sąsiadów, nauczycieli, obcych a poczuciem alienacji ogólnej i poszczególnych jej wymiarów. Zanotowano, że wsparcie od rodziców najsilniej korelowało ujemnie z ogólnym poczuciem alienacji, poczuciem bezsensu, bezradności i osamotnienia. Dodatkowo stwierdzono, że poczucie ładu społecznego u badanych wiązało się z doznawaniem wsparcia przede wszystkich od nauczycieli i sąsiadów. Hipotezę trzecią dotyczącą dominującej roli rówieśników w dostarczaniu wsparcia nieletnim oraz mniejszej roli rodziców potwierdzono całkowicie.