Badanie przeprowadzono w celu diagnozy zależności pomiędzy poziomem inteligencji emocjonalnej rodziców i dzieci, a także analizy zależności między poziomem inteligencji emocjonalnej dzieci a stylami wychowania i typem rodziny, w której są wychowywane. Weryfikacji poddano następujące hipotezy: Istnieje pozytywna zależność między poziomem inteligencji emocjonalnej dzieci a poziomem inteligencji emocjonalnej rodziców. Dzieci wychowywane w rodzinach prawidłowych, w stylu demokratycznym, będą miały wyższy poziom inteligencji emocjonalnej niż osoby wychowywane w rodzinach nieprawidłowych. Próbę badawczą stanowiły 62 rodziny; wiek dzieci mieścił się w przedziale od 14 do 22 lat (większość stanowiły dzieci 17- i 18-letnie), wiek rodziców – od 32 do 60 lat (z przewagą zakresu 41-45 lat). Do zebrania materiału posłużono się kwestionariuszami: Analiza środowiska rodzinnego. Rodzina ochodzenia oraz Analiza środowiskowa rodzinnego. Rodzina własna, a także Kwestionariuszem Inteligencji Emocjonalnej INTE – Schutte, Malouffa, Hail, Haggerty’ego, Cooper, Goldena i Dornheim, w polskiej adaptacji Jaworowskiej i Matczak. W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono, że badani z rodzin prawidłowych ujawnili istotnie wyższy poziom inteligencji emocjonalnej niż respondenci z rodzin nieprawidłowych. Wykazano, że korzystne dla poziomu inteligencji emocjonalnej jest wychowywanie dzieci w stylu demokratycznym, niekorzystne z kolei – w rodzinie chaotycznej. Uzyskany materiał ujawnił ponadto dodatni związek inteligencji emocjonalnej dzieci z wynikami uzyskanymi przez ojca w skali charakteryzującej rodzinę nadopiekuńczą oraz w skali określającej styl liberalno-kochający. Ujemne powiązanie wykazały wyniki matek w skali stylu liberalno-niekochającego. Dodatkowo zwrócono uwagę na silniejsze zależności między poziomem inteligencji ojców i dzieci (z inteligencją emocjonalną matek korelowała jedynie inteligencja emocjonalna córek).