Badanie przeprowadzono w celu diagnozy wpływu wsparcia społecznego i przekonania o własnej skuteczności na stopień wypalenia zawodowego i zaangażowania w pracę wśród nauczycieli. Weryfikacji poddano następujące hipotezy: Wsparcie społeczne moderuje zależności pomiędzy stresorami w pracy a wypaleniem zawodowym i zaangażowaniem w pracę. Przekonanie o własnej skuteczności (ogólne i specyficzne) pełnią funkcję mediatora w odniesieniu do relacji między stresorami w pracy a wypaleniem zawodowym i zaangażowaniem w pracę. Badaniem objęto 236 pedagogów (w tym 204 kobiety oraz 32 mężczyzn ze stażem pracy wynoszącym od roku do 43 lat) z Częstochowy; większość próby stanowili nauczyciele szkół średnich (N = 87), w dalszej kolejności: nauczyciele klas IV-VI (N = 56), gimnazjów (N = 51) oraz klas I-III (N = 42). Do zebrania materiału badawczego zastosowano Skalę Konfliktu Interpersonalnego, Skalę Ograniczeń Organizacyjnych oraz Skalę Obciążenia Pracą. Wykorzystano także Wielowymiarową Skalę Spostrzeganego Wsparcia Społecznego, skalę GSES, kwestionariusz NISES, skalę OLBI oraz kwestionariusz UWES. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że wysoki poziom wsparcia społecznego był predykatorem wysokiego zaangażowania w pracę. Dodatkowo ujawniono, że zaangażowanie w pracę jest tym wyższe, im niższy był poziom stresorów związanych z ograniczeniami organizacyjnymi i im wyższy był subiektywny poziom obciążenia pracą. Na podstawie uzyskanego materiału wykazano ponadto, że wysoki poziom organizacyjnych ograniczeń był wyznacznikiem niskiego poziomu przekonań o własnej skuteczności w radzeniu sobie z wymaganiami pracy nauczyciela; natomiast niski poziom tych przekonań okazał się wyznacznikiem wysokiego wypalenia zawodowego i niskiego zaangażowania w pracę.