Badanie przeprowadzono w celu potwierdzenia skuteczności metody Symulowanego Dążenia-Unikania w ukazywaniu nastawienia badanych niewykrywalnego w postawach jawnych. Weryfikacji poddano hipotezę zakładającą, że tendencja behawioralna wykaże większą awersję wobec jedzenia u osób anorektycznych niż badanych z nadwagą i w normie wagowej. Sformułowano również założenie, że osoby otyłe zademonstrują intensywniejsze (w porównaniu z dwiema pozostałymi grupami) zbliżanie się do szczupłej figury. Próbę badawczą stanowiła grupa 95 ankietowanych w wieku od 19 do 34 lat (w tym 26 osób z anoreksją – 24 kobiety i dwóch mężczyzn; 20 osób z nadwagą – 14 kobiet i czterech mężczyzn; 49 osób w normie wagowej – 39 kobiet i 10 mężczyzn). Badanymi z pierwszej grupy byli studenci warszawskich uczelni, poddani terapii ze względu na niedowagę – ich wskaźnik BMI wynosił poniżej 18,5. Do drugiej grupy należały osoby ze średnim i wyższym wykształceniem (studenci lub osoby pracujące z Warszawy), które brały udział w terapii na skutek otyłości o wskaźniku BMI wynoszącym powyżej 25. Grupę kontrolną stanowili warszawscy studenci, których BMI mieścił się w normie wagowej, tzn. w zakresie 18,5-25. Uczestnicy badania wypełniali testy dotyczące samooceny, następnie poddano analizie ich stosunek wobec jedzenia i szczupłej sylwetki – w pierwszej kolejności jawny, natomiast metodą SDU wyznaczano tendencje behawioralne. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono silniejsze unikanie obrazów jedzenia i aktów jedzenia w grupie osób anorektycznych niż w dwóch pozostałych grupach; otrzymany materiał potwierdził również, że osoby z nadwagą silniej dążyły do reprezentacji jedzenia niż inni badani. Analiza danych pozwoliła dodatkowo wykazać, że na podstawie postaw względem żywności można przewidzieć przynależność do grupy wagowej.