W badaniu sformułowano następujące problemy badawcze: Jak uczestnictwo w zajęciach prowadzonych Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne wpływa na kontakty społeczne dziecka z kolegami i koleżankami z grupy rówieśniczej (przedszkolnej)? Jak uczestnictwo w sesjach ruchowych prowadzonych Metodą Ruchu Rozwijającego wpływa na stosunek dziecka do grupy rówieśniczej? Przed przystąpieniem do analizy danych sformułowano hipotezę o pozytywnym wpływie powyższej metody w obu sytuacjach (założono m.in. wzrost częstości występowania koleżeńskości, opiekuńczości czy troskliwości). Obserwacją objęto siedmioosobową grupę dzieci uczęszczających do Przedszkola dla Dzieci Niesłyszących w Instytucie Głuchoniemych w Warszawie. W trakcie badania przeprowadzono także wywiady z rodzicami dzieci oraz nauczycielką wychowania przedszkolnego. W wyniku przeprowadzonego eksperymentu pedagogicznego stwierdzono prawidłowość hipotez o poprawie kontaktów społecznych badanych dzieci. Wykazano wzrost częstości występowania takich zachowań jak: chęć niesienia pomocy koledze/koleżance, opiekuńczość w stosunku do kolegi/koleżanki oraz chęć dzielenia się zabawkami z kolegą/koleżanką. Ponadto odnotowano spadek częstości występowania zachowań niepożądanych, tzn. okazywania niechęci w stosunku do kolegi/koleżanki, egoizmu oraz agresji wobec kolegi/koleżanki. Uzyskany materiał pozwolił stwierdzić także zwiększenie zainteresowania dzieci wspólnymi zabawami i zajęciami. Najwięcej zmian w zachowaniu odnotowano w grupie dzieci z przedziału wiekowego od czterech do pięciu lat. Nie stwierdzono istotnych związków między zachowaniem badanych a ich wadą słuchu czy wadą słuchu ich rodziców (podobnie nieistotnym czynnikiem okazało się wykształcenie matek i ojców).