Badanie przeprowadzono w celu analizy problemów adaptacyjnych młodzieży cierpiącej na choroby przewlekłe. Próbę badawczą stanowiło 180 uczniów w wieku od 13 do 19 lat, którzy przebywali w uzdrowisku Rabka-Zdrój oraz Busko-Zdrój. Sondaż oparto na analizie dokumentów medycznych i pedagogicznych oraz obserwacji i rozmowach indywidualnych z chorymi. W trakcie badania posłużono się ponadto metodą standaryzowaną oraz Arkuszem Obserwacyjnym TRF Achenbacha (wersją dla nauczycieli). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że 15% badanych cechowały wyraźne trudności przystosowawcze o charakterze klinicznym, a 16,11% – subklinicznym. Wykazano, że zaburzenia zwykle przybierały postać zachowań internalizacyjnych (34,44%), rzadziej eksternalizacyjnych (25,55%). Na podstawie zgromadzonego materiału zaobserwowano, że młodzież z astmą charakteryzowała się zachowaniami typu internalizacyjnego (26,67%); do najczęściej odnotowanych należały: popadanie w stany lękowe i depresyjne, odczuwanie chronicznego zmęczenia, unikanie towarzystwa oraz mała aktywność. Osoby chore na cukrzycę cechowały przede wszystkim trudności natury eksternalizacyjnej (dziewczęta – 39,99%, chłopcy – 40%). Bez względu na płeć badani odczuwali smutek, przejawiali skłonności do izolacji i stanów depresyjnych. Charakteryzowały ich także brak energii, poczucie osamotnienia oraz dolegliwości somatyczne związane z chorobą. Wśród młodzieży z dysfunkcjami narządów ruchu natomiast zaobserwowano częstsze występowanie zaburzeń typu internalizacyjnego (43,26%) niż eksternalizacyjnego (19,99%). Wykazano, że tego rodzaju zachowania częściej ujawniały dziewczęta (53,33%) niż chłopcy (23,33%). Badane uczennice charakteryzowały duża wrażliwość, lęki i stany depresyjne, mała aktywność, brak energii oraz chęć izolacji. Chłopcy natomiast częściej odczuwali dolegliwości somatyczne, cierpienie i brak energii, wykazywali także tendencję do izolacji.