Celem badań była charakterystyka funkcjonowania rodzin dzieci zmagających się z cukrzycą (typu 1). Badano relacje małżeńskie rodziców, postawy rodziców, stosunki panujące w rodzinie (aspekt emocjonalno-społeczny). Brano pod uwagę tzw. zmienne chorobowe (czas trwania cukrzycy i poziom wyrównania metabolicznego). Postawiono dwa pytania badawcze: czy czas trwania choroby potomstwa różnicuje relacje małżeńskie rodziców, ich postawy rodzicielskie oraz stosunki emocjonalno-społeczne w rodzinie; czy istnieje związek pomiędzy relacjami małżeńskimi rodziców, ich postawami rodzicielskimi oraz stosunkami emocjonalno-społecznymi w rodzinie a poziomem wyrównania metabolicznego cukrzycy u badanych dzieci. Posłużono się Kwestionariuszem Ustosunkowań w Rodzinie i Kwestionariuszem dla Rodziców (oprac. Ziemska), Testem Stosunków Rodzinnych (oprac. Bene i Anthony), autorskim kwestionariuszem. W badaniu wzięło udział 70 dzieci (30 dziewcząt, 40 chłopców) z cukrzycą typu 1, które mają już tę chorobę co najmniej dwa lata (wiek: 10-13 lat). Przebadano także ich rodziców. Do opracowania danych wykorzystano analizę wariancji (ANOVA) oraz test H-Kruskala-Wallisa. Czas trwania cukrzycy u dziecka nie ma znaczącego wpływu na relacje rodziców względem siebie (brak korelacji); dzieci z dobrym wyrównaniem metabolicznym choroby są nastawione bardziej pozytywnie do swojego rodzeństwa niż te, u których stwierdzono średnie, złe lub bardzo złe wyniki (negatywne przejawy zachowania wykazują oni do starszego rodzeństwa i matek).