Celem badania była weryfikacja wpływu elementów metody Marii Montessori na rozwój dzieci z wadą słuchu. Próbę badawczą stanowiło siedmioro pięcio- oraz sześciolatków z Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Słabosłyszących w Warszawie. Wszystkie dzieci były wyposażone w techniczne środki korekcyjne (aparaty słuchowe lub implanty ślimakowe). Przed przystąpieniem do części właściwej badania za pomocą specjalnie skonstruowanego testu zmierzono postępy przedszkolaków w nabywaniu umiejętności z zakresu praktycznego życia (w tym: orientacja w schemacie ciała, rozróżnianie podstawowych barw, umiejętność wiązania sznurowadeł, umiejętność zachowania porządku i umiejętność przelewania płynów), sensoryki (rozumienie pojęć duży/mały, gruby/cienki, długi/krótki, głośny/cichy itd.), języka polskiego (rozpoznawanie i nazywanie liter pisanych, pisanie liter, czytanie ze zrozumieniem) oraz matematyki (liczenie, dodawanie, odejmowanie, pisanie cyfr). Następnie cztery razy tygodniowo przez zegarową godzinę wprowadzano Montessoriańskie pomoce rozwojowe. W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że największym sukcesem dzieci było nabycie umiejętności rozpoznawania i nazywania barw (w najwyższym stopniu opanowała ją aż piątka badanych). Tak samo licznie nabytą kompetencją okazało się przelewanie płynów. Stwierdzono ponadto znaczny postęp w rozwoju umiejętności liczenia. Zaobserwowano także rozwój umiejętności orientacji w schemacie ciała oraz kompetencji zachowania porządku; utrwalenie chwytu pęsetowego, a także biegłość w pojmowaniu ciągów przyczynowo-skutkowych. Sześcioro dzieci po zakończonym badaniu rozróżniało i rozumiało wszystkie testowe pojęcia (duży/mały, gruby/cienki, długi/krótki, głęboki/płytki, głośny/cichy). Odnotowano również pozytywny wpływ wprowadzonych metod na rozwój dziecięcego liczenia, dodawania, odejmowania, pisania cyfr, intuicji geometrycznych oraz operacyjnego rozumowania w zakresie ustalania stałości ilości nieciągłych.