Celem badania było wyznaczenie dominującej strategii radzenia sobie ze stresem studentów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz przedstawienie związku tej strategii z dyspozycjami osobowościowymi badanych. Sformułowano m.in. następujące hipotezy: w grupie osób badanych dominującą strategią radzenia sobie ze stresem będzie strategia zadaniowa; wybór strategii emocjonalnej uwarunkowany będzie poziomem samooceny; przekonanie o możliwości wpływu na zdarzenia będzie sprzyjać wyborowi zadaniowej strategii radzenia sobie ze stresem. W badaniu zastosowano następujące narzędzia badawcze: Kwestionariusz CISS do pomiaru strategii radzenia sobie ze stresem (Endler, J.D.A. Parker, 1994, adaptacja K. Wrześniewskiego), Skalę Samooceny (Rosenberg, 1989, tłumaczenie K. Krejtz), kwestionariusz Motywacja osiągnięć (Widerszal-Bazyl, 1978), Skalę do pomiaru motywacji wewnętrznej/zewnętrznej (Kasser, Ryan, 1996, za: Czapiński, 2007), Kwestionariusz Internal-External (Rotter, 1966, opracowanie J. Karyłowski). Badaniem objęto losowo dobraną próbę 88 studentów piątego roku jednolitych, stacjonarnych studiów magisterskich SGH na kierunku finanse i rachunkowość. Średni wiek badanych wyniósł 23 lata. Uzyskane wyniki pozwoliły potwierdzić pierwszą hipotezę – najczęściej występującą wśród badanych strategią radzenia sobie ze stresem była strategia zadaniowa. Potwierdzenie znalazła jednocześnie hipoteza druga, zgodnie z którą występować miała silna dodatnia korelacja między motywacją osiągnięć a wyborem strategii zadaniowej. Im silniejsza była motywacja osiągnięć, tym częściej wybierano strategię zadaniową. Okazało się również, że zgodnie z hipotezą trzecią silnym predykatorem wyboru strategii emocjonalnej była samoocena badanych – im była ona niższa, tym częściej dominowała strategia emocjonalna, której celem były redukcja lęku i obrona ego. Z kolei wyborowi ucieczkowej (dystansowanie się od problemu i poszukiwanie czynności zastępczych) strategii towarzyszyła niska motywacja osiągnięć (zgodnie z hipotezą czwartą). Stwierdzono pewną niezgodność wyników z ostatnią, piątą hipotezą. Okazało się, że korelacja między wyborem strategii zadaniowej a poczuciem umiejscowienia kontroli (przekonanie, że wyniki naszych działań zależą od nas samych albo tylko od czynników zewnętrznych) była słaba.