Badanie przeprowadzono w celu diagnozy stanu ilościowego dzieci, które uczęszczają na zajęcia korekcyjno-kompensacyjne (z.k.k.) oraz analizy form wsparcia dla tych dzieci w województwie opolskim. Sformułowano hipotezę o dużej części dzieci w edukacji wczesnoszkolnej wykazującej specjalne potrzeby edukacyjne, w związku z czym otrzymuje ona wspomaganie ze strony swojego otoczenia, tzn. rodziców, nauczycieli oraz poradni psychologiczno-pedagogicznej. Próbę badawczą stanowiło 139 klas niższych, w tym 74 klasy ze szkół publicznych na wsi i 65 klas ze szkół publicznych w mieście. Łącznie w badaniu wzięło udział 3090 uczniów z województwa opolskiego (1398 ze wsi oraz 1692 z miast). Do zebrania materiału badawczego wykorzystano autorską ankietę, która zawierała 11 pytań związanych z przedmiotem badań. Na podstawie udzielonych odpowiedzi stwierdzono, że 24,5% dzieci wiejskich oraz 20% dzieci miejskich uczęszczało na z.k.k. Okazało się, że ponad połowę respondentów skierowano na nie za pośrednictwem poradni psychologiczno-pedagogicznej (52%). Na zajęcia w dużym stopniu kierowali również nauczyciele (43% na wsi i 42% w mieście), a uczestnictwo pozostałej części ankietowanych było spowodowane prośbą rodziców (3% na wsi i 4% w mieście). Wykazano, że najczęściej występującym rodzajem dysfunkcji u dzieci z trudnościami edukacyjnymi była dysleksja (24% na wsi i 28% w mieście), następnie dysgrafia (odpowiednio 20% i 19%), hiperdysleksja (11% i 10%) oraz dyskalkulia (11% i 6%). Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono ponadto, że 69% rodziców wiejskich oraz 74% rodziców miejskich rozumiało potrzebę uczęszczania swoich dzieci na z.k.k. Natomiast zdecydowanie nie akceptowało tego faktu odpowiednio 3% i 14% rodziców.