Celem badania było określenie, jak przebiega proces rozwoju operacji negacji u dzieci między 7. a 11. rokiem życia. Próbę badawczą stanowiło 120 uczniów klas pierwszych, trzecich i piątych ze Szkoły Podstawowej nr 33 w Warszawie. W poszczególnych grupach wiekowych (7, 9 i 11 lat) znalazło się po 40 osób. Poziom rozumienia operacji negacji u badanych dzieci określano na podstawie serii pięciu zadań, które zaprojektowano, wzorując się na zadaniach zaproponowanych przez Piageta i jego współpracowników. W grupie siedmiolatków w dwóch zadaniach (Ołówki i Kolorowe kostki) wystąpił niewielki odsetek rozwiązań na poziomie całkowitego rozumienia negacji. Wśród dziewięciolatków udział rozwiązań tego typu był znacznie wyższy (około 30%: Ołówki, Kolorowe kostki i Żetony oraz 50% – Wilk – koza – kapusta i Pełne – puste). Natomiast w grupie uczniów jedenastoletnich w przypadku trzech zadań (Ołówki, Kolorowe kostki, Żetony) ujawniono, w porównaniu z dziewięciolatkami, wzrost odsetka rozwiązań na najwyższym poziomie. Jednocześnie wyniki dotyczące dwóch zadań (Wilk – koza – kapusta oraz Pełne – puste) wskazywały niewielki spadek tych rozwiązań w porównaniu z uczniami w wieku dziewięciu lat. Realizacja badania pozwoliła stwierdzić istnienie związku między poziomem rozwiązania zadania a wiekiem respondentów (okazało się, że najsilniej z wiekiem uczniów związane były rozwiązania zadań wymagających głównie aktywności werbalnej).