Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na pytanie: jaki jest stan obecny i stan pożądany zmiany ról społecznych: przedszkolaka w ucznia, rodzica przedszkolaka w rodzica ucznia i studenta w nauczyciela, kolejno w trzech fazach rytualnego przekraczania progów. Próbę badawczą stanowiło 50 studentów pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej na Akademii Pedagogicznej im. KEN w Krakowie. Materiał badawczy zebrano za pośrednictwem ankiet oraz wywiadu. W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że większość respondentów przyznawała dziecku istotny udział w przygotowaniach do zmiany roli społecznej. Wśród wskazywanych uczuć wymieniano strach, lęk przed szkołą, ale także ciekawość, dumę oraz podekscytowanie wynikające ze zmiany. Zgodnie z opiniami studentów większość przedszkolaków postrzega wejście w rolę ucznia jako nobilitację i awans. Respondenci, zapytani o działania mogące pomóc dziecku w oswojeniu nowej sytuacji, najczęściej wskazywali spotkania z przyszłym nauczycielem, odwiedziny w szkole, wspólne zabawy w szkołę oraz szykowanie „wyprawki”. Według badanych uczucia rodzica są tożsame z uczuciami dziecka; jednocześnie studenci przyznawali, że rola rodzica ogranicza się do przyprowadzenia dziecka do szkoły. Zdaniem studentów działaniem dominującym w przygotowaniach związanych ze zmianą roli społecznej przedszkolaka w ucznia powinna być rozmowa z dzieckiem. W odniesieniu do własnej sytuacji część badanych uważała, że nie są jeszcze gotowi do spotkań z rodzicami czy rozwiązywania problemów wychowawczych. Zaobserwowano również niepokojący stan zniechęcenia studiowaniem, które mogło wynikać z demobilizacji oraz spadku energii studenckiej. Stwierdzono ponadto wiele negatywnych opinii na temat przygotowania akademickiego do przyszłej roli nauczyciela (wśród mankamentów wymieniano przede wszystkim niewystarczającą ilość praktyk oraz ich złą organizację, a także przewagę teorii w programie nauczania).