Przedmiotem badania był poziom wypalenia zawodowego wśród nauczycieli pracujących w przedszkolu. Wyznaczono następujące cele badawcze: opisać rozmiary zjawiska wypalenia zawodowego wśród nauczycieli placówek przedszkolnych, określić strukturę wypalenia wśród badanych oraz scharakteryzować różnice poziomu i struktury wypalenia wśród nauczycieli z różnych typów placówek przedszkolnych: ogólnodostępnych, integracyjnych oraz specjalnych. Sformułowano następujące hipotezy badawcze: nie istnieją różnice pomiędzy nauczycielami przedszkoli integracyjnych i specjalnych w poziomie wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i zaangażowania osobistego; nie istnieją różnice pomiędzy nauczycielami przedszkoli ogólnodostępnych i specjalnych w poziomie wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i zaangażowania osobistego; nie istnieją różnice pomiędzy nauczycielami przedszkoli ogólnodostępnych i przedszkoli integracyjnych w poziomie wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i zaangażowania osobistego. Okazało się, że niski poziom wypalenia zawodowego prezentowało 20% nauczycieli z placówek integracyjnych, 10% z ogólnodostępnych i 2,5% ze specjalnych. Syndrom wysokiego wypalenia objawiało 7,5% nauczycieli z przedszkoli integracyjnych, 12,5% z ogólnodostępnych i 12,5% ze specjalnych. Z kolej średni poziom wypalenia stwierdzono u 72,5% nauczycieli z placówek integracyjnych, 77,5% z ogólnodostępnych i 85% ze specjalnych. Stwierdzono dodatnią korelację pomiędzy wyczerpaniem emocjonalnym a depersonalizacją, co oznacza, że im większe jest wyczerpanie nauczyciela, tym większą przejawia on depersonalizację. Korelacja ta była na poziomie umiarkowanym, a zależność – na istotnym. Nie stwierdzono różnic w zakresie wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i zaangażowania osobistego pomiędzy nauczycielami ze wszystkich typów badanych placówek. Zauważono ponadto, że im większe jest wyczerpanie nauczycieli, tym mniejsze jest ich osobiste zaangażowanie.