Celem badania było zebranie opinii nauczycieli na temat ich uczniów, rodziców uczniów i pracy w klasie szkolnej. Opinie zebrano w dwóch badaniach. Jedno przeprowadzono w 10 gminach wiejskich i wiejsko-miejskich w całej Polsce, a drugie – w 10 warszawskich gimnazjach. W pierwszym badaniu przeprowadzono łącznie 45 wywiadów, a w drugim – 22. Nauczyciele na ogół bardzo pozytywnie oceniali uczniów, których uczyli, i ich rodziców. Jeden z wychowawców podkreślał, że uczniowie z jego klasy są bardzo aktywni i biorą udział we wszystkich wydarzeniach organizowanych w szkole. Inna osoba doceniła atmosferę współpracy panującą w klasie: Bardzo dobra jest współpraca, uczniowie bardzo chętnie współpracują, nie sprawiają żadnych problemów wychowawczych. [...] w zeszłym roku to była klasa, gdzie było najwięcej świadectw z wyróżnieniem, chętnie się uczą, motywują tym samym tych słabszych. Autorki badania zauważyły, że opisy nauczycieli formułowane na temat uczniów były dużo bardziej pozytywne niż opinie na temat młodzieży gimnazjalnej, które wyrażano w badaniu poświęconym ocenie reformy oświaty. Wtedy to nauczyciele skarżyli się na agresywne zachowania młodzieży gimnazjalnej, jej niechęć do nauki itp. Krytyczne opinie na temat uczniów wyrażało blisko 10 spośród wszystkich 60 respondentów. Nauczyciele na ogół pozytywnie wyrażali się na temat rodziców uczniów. Zauważono, że badani najczęściej starali się znaleźć jakieś pozytywne cechy w swojej klasie, nawet jeśli była to klasa słaba. Natomiast jeśli wypowiadali się na temat całego systemu szkolnego – podkreślali wszystkie jego słabe strony.