Sformułowano m.in. następujące pytania badawcze: Które funkcje przekazu audiowizualnego przypisują reklamie dzieci na przełomie wieku przedszkolnego i późnego dzieciństwa? Jakie obserwuje się różnice w częstości przypisywania poszczególnych funkcji reklamie u dzieci od 4. do 8. roku życia? Od kiedy w obrazie roli reklamy zaczyna dominować funkcja perswazyjna? Badaniem objęto 165 dzieci, w tym 81 chłopców i 84 dziewczynki. W badanej próbie znalazło się 31 czterolatków, 36 pięciolatków, 34 sześciolatków, 31 siedmiolatków oraz 33 ośmiolatków. Na podstawie wyników badania zaobserwowano brak rozumienia perswazyjnej funkcji reklamy wśród dzieci czteroletnich (poziom niski charakteryzował 80,6% respondentów z tej grupy). Niski poziom rozumienia perswazyjności reklamy prezentowało 36,1% pięciolatków, a średni 52,8%. Wśród badanych w wieku siedmiu i ośmiu lat dominował poziom średni (odpowiednio 48,4% i 42,4%) oraz wysoki (odpowiednio 41,9% i 48,5%). W opiniach dzieci w wieku czterech lat reklama pełniła funkcje głównie edukacyjne i rozrywkowe. Dzieci pięcioletnie dostrzegały już funkcję perswazyjną podstawową reklamy, która polegała na kojarzeniu reklamy z wymianą ekonomiczną. Starsze dzieci – sześcio- i siedmioletnie – kojarzyły reklamę z funkcją edukacyjną i perswazyjną podstawową. W grupie ośmiolatków natomiast podkreślano niemal wyłącznie perswazyjną rolę reklamy. Stwierdzono ponadto, że dzieci dostrzegające perswazyjną funkcję reklamy uważały, że przedmioty prezentowane w reklamach są prawdziwe, rzeczywiście istnieją.