Przedmiotem badania było samokształcenie nauczycieli przedszkolnych. W badaniu wzięło udział 100 nauczycieli wychowania przedszkolnego z 72 placówek. W badanej próbie znalazły się same kobiety. 88% respondentek legitymowało się wyższym wykształceniem, 12% ukończyło studium nauczycielskie. W badanej grupie 2% stanowiły stażystki, 14% nauczycielki kontraktowe, 63% mianowane, 21% dyplomowane. Staż zawodowy 41% respondentek wynosił od 11 do 20 lat. Wszystkie badane – według własnych deklaracji – podejmowały działania samokształceniowe. 15,6% chciało przez to osiągać jeszcze lepsze efekty wychowawcze w pracy z dziećmi. 15,4% decydowało się na samokształcenie, by osiągać lepsze rezultaty w pracy dydaktycznej z przedszkolakami. 14,2% podawało jako powód działań samokształceniowych tworzenie osobowości zawodowej i osobistej. 3,2% nauczycielek uczyło się języków obcych, a 3% przez samokształcenie realizowało życiowe hobby, 2,4% chciało przez to zdobyć autorytet w środowisku. Respondentki wymieniały następujące formy samokształcenia, które podejmują: czytanie książek (najpopularniejsza forma, 96% wskazań), środki masowego przekazu (49%), autoskopia (15%). Wszystkie badane stosują także metodę obserwacji – 54% w zespołach samokształceniowych, 49% na konferencjach metodycznych, 41% – na zajęciach koleżeńskich. Do źródeł samokształcenia nauczycielki zaliczyły: wykłady (5% uczęszczało na nie bardzo często, a 49% często, 32% rzadko); ćwiczenia (12% uczestniczyło bardzo często, 61% często, 7% rzadko); seminaria (15% uczęszczało na nie często, 53% rzadko, 20% bardzo rzadko, a 12% nigdy); odczyty (3% bardzo często, 10% często, 41% rzadko, 34% bardzo rzadko, 12% nigdy).