Badanie miało na celu charakterystykę korelacji między perspektywami czasowymi a poziomem interdyscyplinarności nauczycieli i uczniów, która stanowi składową poziomu innowacyjności respondenta. W badaniu wykorzystano narzędzie zaprojektowane przez P. Zimbardo do mierzenia postrzegania czasu (ZTPI). Objęto nim 112 nauczycieli języka polskiego szkół ponadgimnazjalnych oraz 93 uczniów z tego samego etapu kształcenia. Respondenci pochodzili z południowej Wielkopolski i Poznania. Wyniki badania pozwoliły sformułować uśrednioną charakterystykę postrzegania czasu przez nauczycieli i uczniów. Zauważono rozziew między preferencjami nauczycieli i uczniów w zakresie postrzegania czasu przyszłego. Nauczyciele postrzegali perspektywę przyszłościową silniej niż uczniowie, kierując się w stronę efektów pracy dydaktycznej i wychowawczej. Dla uczniów wizja przyszłości była odległa i w małym stopniu zajmująca. Ponadto uczniowie wykazywali większą skłonność do postrzegania teraźniejszości w kategoriach hedonistycznych. Nauczyciele zaś interpretowali teraźniejszość poprzez cele i nagrody. Stwierdzono również związki między sposobami postrzegania czasu a poziomem interdyscyplinarności w grupie nauczycieli. Okazało się, że im wyższa kategoria teraźniejszego postrzegania, tym niższy poziom interdyscyplinarności wykazywany przez badanych. Ujemna korelacja pojawiła się w przypadku teraźniejszości fatalistycznej i hedonistycznej.