Badanie przeprowadzono w celu analizy wymiarów tożsamości osób niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu lekkim. Weryfikacji poddano następujące hipotezy: osoby starsze (wyłaniająca się dorosłość) charakteryzuje niższy niż osoby młodsze (późna adolescencja) poziom eksploracji wszerz i w głąb i eksploracji ruminacyjnej oraz wyższy poziom obu wymiarów dotyczących zobowiązań; u osób starszych częściej niż u osób młodszych pojawia się status tożsamości osiągniętej. Próbę badawczą stanowiło 12 osób w wieku od 16 do 25 lat, które podzielono na dwie grupy: A – osoby w fazie późnej adolescencji (16-19 lat), B – osoby w fazie wyłaniającej się dorosłości (20-25 lat). Do zebrania materiału badawczego zastosowano autorski indywidualny wywiad pogłębiony, który skonstruowano na podstawie Skali Wymiarów Rozwoju Tożsamości Luyckxa. Przeprowadzone badanie pozwoliło częściowo potwierdzić postawione hipotezy badawcze. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że osoby młodsze i starsze różnią się pod względem natężenia poszczególnych wymiarów tożsamości. Hipoteza dotycząca wzrostu poziomu zobowiązań i zmniejszania się poziomu eksploracji wraz z wiekiem została potwierdzona tylko pod względem skal zobowiązania. Drugie założenie związane z różnicami w zakresie statusów tożsamości w badanych grupach potwierdzono za pomocą analizy skupień, którą przeprowadzono na wszystkich respondentach. Okazało się, że większość osób z grupy o tożsamości osiągniętej to osoby starsze.