Celem badania było udzielenie odpowiedzi na pytanie o sposób postrzegania i oceniania własnej osoby przez dziecko oraz o zdanie dzieci na temat akceptowania swojego zachowania przez inne osoby. Badaniem objęto 21 dzieci w wieku przedszkolnym, w tym 10 dziewczynek i 11 chłopców. Wykorzystano narzędzie autorskie w postaci testu zdań niedokończonych Moje Ja. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że w pojmowaniu siebie dzieci w wieku przedszkolnym opierały się przede wszystkim na opiniach rodziców. Reakcje i wypowiedzi rodziców stanowiły układ odniesienia, w stosunku do którego dzieci dokonywały samooceny. Badani wiedzieli również, jakie cechy charakteru i ewentualnie wyglądu przypisują im inni. Potrafili określić swoje wady i zalety, a także wymagania stawiane im przez rodziców. Wypowiedzi dzieci świadczyły o tym, że utożsamiały się one z własną płcią i uznawaną za właściwą w odniesieniu do płci rolą społeczną. Wypowiedzi badanych były często proste i stereotypowe. Dzieci nie porównywały się przy tym z innymi. Niektórzy badani wykazywali trudności w wyjaśnieniu, co podoba im się we własnym zachowaniu lub wyglądzie. Niemal wszystkie dzieci akceptowały siebie. Określając swoją osobę, koncentrowały się najczęściej na społecznym aspekcie swojego zachowania (byciu fajnym, wesołym, dobrym itp.). Przypisywały sobie cechy, które nadawali im rodzice. Dzieci przywiązywały również duże znaczenie do możliwości zabawy z rówieśnikami, rodzicami i rodzeństwem.