Badanie miało na celu określenie poziomu zaspokojenia potrzeb psychicznych ucznia w szkole, czyli zdiagnozowanie środowiska psychospołecznego szkoły rozumianego jako postrzeganie przez uczniów atmosfery panującej w szkole w następujących wymiarach: edukacyjnym (potrzeba sukcesu, formowanie samooceny i poziom stresu szkolnego), społecznym (wsparcie ze strony nauczycieli i innych uczniów oraz poczucie wpływu na życie szkoły) oraz emocjonalnym (poczucie przynależności do społeczności szkolnej). W badaniu wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego z zastosowaniem narzędzia własnej konstrukcji – Skali Klimatu Szkoły. Zrealizowano je w małych miastach województwa małopolskiego wśród młodzieży w wieku 13-16 lat, czyli uczniów klas I-III gimnazjum i klasy pierwszej liceum ogólnokształcącego. Próba liczyła 650 osób. Wyniki badania ujawniły, że uczniowie wskazywali na zawyżone wymagania nauczycieli przy jednoczesnej pozytywnej ocenie stopnia trudności materiału określonego programem nauczania. Mniej niż połowa badanych czuła się sprawiedliwie oceniana. Można było zatem wnioskować, że szkoła miała problemy z zaspokajaniem potrzeby sukcesu u dzieci. Analiza klimatu społecznego i emocjonalnego szkoły pozwoliła stwierdzić, że samopoczucie psychiczne badanych wzmacniane było odczuwaniem zaspokojenia potrzeby bezpieczeństwa, mierzonego głównie poziomem wsparcia emocjonalnego ze strony nauczycieli i rówieśników oraz potrzeby przynależności. Jednocześnie co trzeci badany stwierdzał, że czuje się w szkole obrażany i poniżany przez nauczycieli, co świadczyło o braku zaspokojenia potrzeby szacunku. Połowa respondentów wskazała na niewystarczające zaspokajanie przez szkołę potrzeby autonomii dorastających dzieci.