Badanie przeprowadzono w celu analizy organizacji szkoły zlokalizowanej na terenie wiejskim. Próbę badawczą stanowiło 1000 nauczycieli pracujących w szkołach z południowo-wschodniej Polski; materiał badawczy zgromadzono za pomocą metody sondażu diagnostycznego. Do ostatecznej analizy zakwalifikowano 922 kwestionariusze. 88% respondentów stanowiły kobiety; wiek większości badanych nauczycieli mieścił się w zakresach od 31 do 40 lat (40%) oraz od 41 do 50 lat (33%), natomiast pod względem stażu pracy największy odsetek stanowili pedagodzy uczący od 21 do 25 lat (22%), 21% pracowało od 16 do 20 lat, 15% – 12-15 lat; 14% – 3-5 lat (odsetek osób pracujących powyżej 26 lat wynosił 5%). W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono, że kultura organizacji szkół wiejskich jest wyraźna. Jednocześnie okazało się, że 12% respondentów nie znało historii szkoły, w której pracowali. Stwierdzono, że najwięcej nauczycieli (206 osób) uczyło w szkołach, które powstały niedawno, tzn. w latach 1999-2004, kolejną najliczniejszą grupę stanowili pedagodzy pracujący w placówkach powstałych w XX wieku do czasów wojny (189 osób), 137 ankietowanych uczyło w szkołach powojennych, a 98 – w szkołach powstałych w latach 60. Wykazano ponadto, że za najważniejszą osobę w szkole uznawano najczęściej dziecko (65%), a następnie dyrektora (19%). Siłę kultury szkół badano także za pośrednictwem pytania dotyczącego cech wyróżniających placówkę. Zdaniem 74% respondentów ich szkoła się wyróżnia, 23% zanegowało twierdzenie o wyjątkowości własnego miejsca pracy, a 4% nie udzieliło odpowiedzi na pytanie.