Celem badania była analiza rzetelności (rozumianej psychometrycznie) Kwestionariusza dla Rodziców M. Ziemskiej. Próbę badawczą stanowiło 150 rodzin z dziećmi, które uczyły się w klasach drugich oraz trzecich warszawskich szkół podstawowych. Ostateczną analizę rzetelności przeprowadzono w oparciu o odpowiedzi 158 matek oraz 138 ojców, natomiast związek postaw rodzicielskich z funkcjonowaniem szkolnym dziecka oceniono na podstawie wyników 100 uczniów pochodzących z pełnych rodzin. W badaniu wykorzystano dwie grupy danych: oceny szkolne uzyskane na zakończenie roku z języka polskiego i matematyki oraz materiał uzyskany za pośrednictwem Kwestionariusza Zachowania się Dziecka w Przedszkolu i Szkole E. Schaefera i A. Aaronson (w opracowaniu J. Rembowskiego). W wyniku przeprowadzonej analizy wykazano niską rzetelność psychometryczną kwestionariusza. Stwierdzono, że poszczególne skale składają się z pozycji bardzo słabo ze sobą powiązanych lub skorelowanych negatywnie. Wyniki rzetelności połówkowej, mierzonej współczynnikiem korelacji Pearsona, wahały się dla powyższych skal od 0,317 dla bezradności u ojców do 0,496 w wypadku górowania u matek. Ponadto wyrażono zastrzeżenia dotyczące sposobu analizowania danych uzyskanych dzięki kwestionariuszowi – zdaniem badaczy założenie o addytywności zostało sfalsyfikowane. Dodatkowo sformułowano postulat odejścia od pojęcia postawy w przyszłych badaniach ustosunkowania rodziców wobec dzieci oraz uwzględnienia w nich aspektu związanego z relatywizmem kulturowym.