Badanie miało charakter ewaluacyjny i dotyczyło reformy egzaminu maturalnego. Celem badania było określenie uwarunkowań i procedur tworzenia egzaminu maturalnego. W analizie wykorzystano wybrane raporty z badań standaryzacyjnych do matury 2002, raport poegzaminacyjny Matura 2002, dane z matury 2002, wyniki wywiadów z przedstawicielami OKE oraz opinie ekspertów oceniających wybrane dokumenty nowej matury 2002 i 2005. Stwierdzono istnienie sporu wokół standardów wymagań egzaminacyjnych, który po publikacji Informatorów maturalnych 2005 objawił się publicznym postawieniem CKE zarzutu podejmowania działań kontrreformatorskich oraz nielegalności nowego egzaminu maturalnego. W zakresie struktury egzaminu maturalnego stwierdzono konieczność zawężenia listy przedmiotów, dla których tworzy się centralnie narzędzia egzaminacyjne. Skrytykowano również zmiany wprowadzone do egzaminu maturalnego 2005 – za bardziej pożądane uznano przywrócenie rozwiązań zastosowanych w 2002. Przedmioty egzaminacyjne na poziomie rozszerzonym uczeń powinien wybierać najpóźniej pod koniec roku szkolnego poprzedzającego maturę. Postulowano również obowiązkowy charakter egzaminu maturalnego oraz wprowadzenie trzech typów świadectw w zależności od wyniku egzaminu. W zakresie struktury CKE postawiono postulat polepszenia usytuowania politycznego komisji oraz wprowadzenia zespołów przedmiotowych. Wskazano na potrzebę organizacji szkoleń dla egzaminatorów oraz wprowadzenia większej ilości ćwiczeń praktycznych. Analiza narzędzi egzaminacyjnych zastosowanych w 2002 ujawniła konieczność polepszenia rzetelności tych narzędzi. Stwierdzono, że strategia budowy narzędzi egzaminacyjnych zastosowana w 2002 była wyraźnie ułomna. W fazie wstępnej wykorzystano podejście eksperckie, podparte skromnymi badaniami standaryzacyjnymi. Pomimo to surowe wyniki egzaminu maturalnego potraktowano jako rzetelne oceny osiągnięć maturzystów. Długofalowość procesu konstruowania narzędzi egzaminacyjnych nakazywała sporządzenie co najmniej 10-letnich planów działań w tym zakresie.