Celem badania było określenie stosunku dziecka wobec szkoły w pierwszym roku nauki. Badanie przeprowadzono w czterech warszawskich szkołach podstawowych, w dzielnicach: Bródno, Grochów, Sadyba i Śródmieście. W ramach badania wybrano dwie klasy w każdej szkole, a następnie wylosowano po 10 dzieci obojga płci z każdej klasy – łącznie 80 osób. Status socjoekonomiczny rodzin badanych uczniów określono na podstawie wywiadów rodzinnych. Ponadto wykonano szereg pomiarów w trakcie pierwszego roku nauki. Wśród dziewczynek (N = 39) 19 miało niski status socjoekonomiczny, 20 – wysoki. W grupie chłopców 19 miało niski status socjoekonomiczny, a 24 – wysoki. Na podstawie analizy stopni szkolnych badanych uczniów stwierdzono, że oceny te były bardzo zróżnicowane i w dużej mierze zależały od płci dziecka oraz statusu społecznego rodziny. Oceny ze sprawowania w ciągu roku nauki szkolnej rosły, były jednocześnie znacznie gorsze wśród chłopców niż wśród dziewczynek. Oceny z języka polskiego były niższe u chłopców niż u dziewczynek, również wśród osób z niskim statusem, niż u dzieci z wysokim statusem socjoekonomicznym. Okazało się, że stopnie z matematyki obniżały się w trakcie całego roku – przede wszystkim wśród chłopców o niskim statusie. Dziewczynki dostawały lepsze oceny ze środowiska niż chłopcy. Okazało się ponadto, że chłopcy o niskim statusie przywiązywali dużą wagę do otrzymywanych ocen – zmieniali zachowanie pod wpływem stopni. Najwyraźniej świadczy to o tym, że chłopcy utożsamiają sukces albo porażkę ze stopniem, „uchwytnym symbolem”; sukces mobilizuje ich do większej aktywności podczas lekcji. Z kolei dziewczynki z wysokim statusem socjoekonomicznym były bardziej wrażliwe na aprobatę i uwagę nauczyciela – zainteresowanie wychowawczyni przekładało się w przypadku tej grupy na ożywienie podczas lekcji, większe zaangażowanie i towarzyskość.