Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Czy młodzież określona jako trudna wychowawczo ma problemy z samorealizowaniem się? Jaki poziom poczucia samorealizacji występuje u agresywnych badanych? Czy młodzież sprawiająca trudności wychowawcze silniej przejawia agresję w zachowaniu w porównaniu z młodzieżą typową? Czy płeć jest zmienną różnicującą ogólny poziom agresji badanych? Czy w zależności od płci dominują u badanych inne formy agresji w zachowaniu? Badaniem objęto 128 osób (w tym 65 dziewcząt i 63 chłopców) w wieku 17 lat. Część próby stanowiła młodzież „typowa” (N = 98; dobór miał charakter losowy), w drugiej grupie znaleźli się chłopcy i dziewczęta „trudni wychowawczo” (N = 30, dobór celowy). Do zebrania materiału badawczego zastosowano dwa testy psychologiczne: kwestionariusz agresji A.H. Bussa i A. Durkee Nastroje i humory oraz Krótki Kwestionariusz Samorealizacji KKS opracowany przez J. Górniewicza i K. Rubachę. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono brak zależności między poziomem ogólnej agresji i charakterem młodzieży. Podobnie nie wykazano korelacji między przynależnością badanego do grupy a nasileniem takich form agresji jak: napastliwość fizyczna, napastliwość słowna, napastliwość pośrednia, negatywizm, podejrzliwość, uraza oraz poczuciem winy. Na podstawie analizy zgromadzonych danych ujawniono natomiast istotnie niższe, w porównaniu z młodzieżą typową, poczucie samorealizacji respondentów określanych jako „trudna młodzież”. Zgodnie z uzyskanym materiałem poziom odczuwanej samorealizacji nie korelował z agresywnym zachowaniem. Przeprowadzone badanie pozwoliło stwierdzić ponadto, że chłopcy osiągali istotnie częściej wyniki wskazujące na bardzo wysoką agresję (36,5%), przy jednoczesnym odnotowaniu wysokich rezultatów znacznej grupy dziewcząt w siedmiu skalach agresji (46,2%).