Celem badania było określenie związku między osiągnięciami szkolnymi uczniów w zakresie matematyki a środowiskiem, w którym odbywał się proces kształcenia. W badaniu wykorzystano wyniki egzaminu gimnazjalnego przeprowadzonego w 2003 roku na terenie Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łomży (województwo podlaskie i warmińsko-mazurskie). Uczniów podzielono na warstwy ze względu na miejsce nauki, liczbę trzecioklasistów w szkole oraz średnią liczbę uczniów w klasie. Analizę przeprowadzono na grupie około 40 tys. uczniów z 389 gimnazjów. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić zróżnicowanie w zakresie łatwości zadań matematycznych wykonanych przez uczniów z warstw wyróżnionych ze względu na lokalizację szkoły. Najlepsze wyniki osiągali mieszkańcy dużych miast, najsłabsze zaś – mieszkańcy wsi. Nie pojawiła się za to żadna jednoznaczna tendencja w przypadku liczebności trzecioklasistów w szkole i średniej liczby uczniów w klasie. Wśród uczniów z małych szkół stwierdzono obniżenie się wyników w porównaniu z egzaminem z 2002 roku. Znacząco niższe wyniki uzyskali także uczniowie ze szkół liczących do 10 trzecioklasistów. Ujawniono ponadto, że im większe było środowisko nauki uczniów, tym łatwiejsze okazywały się dla nich zadania matematyczne. Jednocześnie nie stwierdzono zależności między liczebnością trzecioklasistów a łatwością tylko zadań otwartych lub tylko zamkniętych. Ogólnie rzecz biorąc, w całej próbie gimnazjaliści lepiej radzili sobie z zadaniami o prostej i krótkiej drodze rozwiązania. Duże kłopoty sprawiały im z kolei zaplanowanie i wybór właściwych metod oraz prezentacja odpowiedzi w przypadku bardziej złożonych zadań.