Badanie miało charakter pilotażowy. Do badania wytypowano 10 szkół podstawowych, zlokalizowanych w województwie mazowieckim, w miastach do 50 tys. i powyżej 50 tys. mieszkańców. W badaniu wzięło udział ostatecznie sześć szkół – dyrektorzy pozostałych nie wyrazili zgody. Celem badania było określenie ewentualnej zbieżności opinii rodziców i nauczycieli na temat gotowości szkolnej dzieci sześcioletnich. 42,4% rodziców po raz drugi posłałoby swoje sześcioletnie dzieci do szkoły (mniejszy ośrodek miejski). Wśród pozostałych rodziców, niezadowolonych z decyzji posłania dziecka do szkoły, 1/3 zauważyła u dzieci liczne problemy adaptacyjne, w tym 21,2% z mniejszego ośrodka i 40% z większego. Rodzice dostrzegli u dzieci większy lęk, częste wybuchy płaczu przed wyjściem do szkoły. 16% rodziców uważało, że relacje ich dzieci z rówieśnikami są zaburzone. Nauczyciele twierdzili, że dzieci 6-letnie są mało odporne emocjonalnie, a ich tempo pracy jest bardzo powolne, co nie służy utrzymaniu ciągłości lekcji. Większość nauczycieli i blisko połowa rodziców uważała, że szkoły są przygotowane do uczenia dzieci sześcioletnich. Zdaniem rodziców szkoła jest dobrze przygotowana, chociaż brak jest pomocy edukacyjnych – wszystko zakupują rodzice; jest przygotowana – jest klasa, pomoce szkolne, nauczyciel spełniający wymagania do pracy z 6-latkami. Do braków w przygotowaniu nauczyciele zaliczyli słabe zaplecze socjalne i zbyt długi czas przebywania dziecka w świetlicy szkolnej. W opinii 66,7% rodziców nauczyciele byli dobrze przygotowani do pracy z sześciolatkami. W doniesieniu z badania pilotażowego zwrócono uwagę, że nauczyciele na ogół lepiej oceniają przygotowanie szkół do wdrożenia reformy niż rodzice dzieci sześcioletnich (po roku nauki).