W ramach badania próbowano ustalić, kogo należy uznać za pracownika o niskich kwalifikacjach, jak powinno wyglądać wsparcie szkoleniowo-doradcze dla pracodawców i pracowników o niskich kwalifikacjach, czy należy ukierunkować wsparcie branżowo, w jakich województwach powinno realizować się takie usługi. Uwzględniono trzy perspektywy: pracodawców, pracowników o niskich kwalifikacjach, przedstawicieli instytucji rynku pracy. Techniki badawcze wykorzystane w badaniu: desk research, indywidualne wywiady pogłębione IDI, bezpośrednie wywiady kwestionariuszowe PAPI, bezpośrednie wywiady wspomagane komputerowo CAPI, Kwestionariusz Kompetencji Społecznych, zogniskowane wywiady grupowe FGI, panel ekspercki, ankiety do samodzielnego wypełnienia (PAPI i CAWI). W fazie wstępnej wykonano analizę danych zastanych i przeprowadzono badanie pracodawców, pracowników o niskich kwalifikacjach i ekspertów rynku pracy. W drugiej fazie – wyjaśniającej – przeprowadzono badanie ilościowe pracodawców (N = 1290) i oszacowano udział pracowników o niskich kwalifikacjach w strukturze zatrudnienia, w podziale na branże, województwa i wielkość firmy. W fazie weryfikacji opracowano wnioski i rekomendacje i skonfrontowano je z opiniami pracowników o niskich kwalifikacjach, pracodawców zatrudniających takich pracowników i opiniami ekspertów ds. szkoleń. Pracownik o niskich kwalifikacjach powinien spełniać następujące kryteria: wiek w przypadku mężczyzn – poniżej 61 lat, w przypadku kobiet – poniżej 56; osoba pracująca bez względu na formę zatrudnienia; wykształcenie podstawowe, gimnazjalne, zasadnicze zawodowe albo średnie ogólnokształcące; osoba, która zakończyła edukację formalną. Dla pracodawców najważniejsze u pracowników o niskich kwalifikacjach były dokładność i skrupulatność (53% wskazań); 40% ceniło umiejętność pracy w zespole, 46% – posiadanie wiedzy i umiejętności potrzebnych do wykonywania bieżących zadań zawodowych. Główne bariery w procesie szkolenia i podnoszenia kompetencji społecznych pracowników o niskich kwalifikacjach są związane ze świadomością edukacyjną i zawodową pracownika (na niskim poziomie), tkwią w przedsiębiorstwie (m.in. ze względu na niską kulturę organizacyjną, brak jasno określonej polityki personalnej) albo w otoczeniu ekonomicznym przedsiębiorstwa, wiążą się także z uwarunkowaniami społecznymi i środowiskowymi.