Badanie miało na celu charakterystykę związku między dwoma wymiarami tożsamości – poszukiwanie i zaangażowanie – a subiektywną jakością życia oraz określenie poziomu subiektywnej jakości życia młodzieży znajdującej się na różnych etapach rozwoju tożsamości. Postawiono następujące hipotezy badawcze: H1) poszukiwanie wiąże się negatywnie z subiektywną jakością życia, zaangażowanie zaś – pozytywnie; H2) młodzież znajdująca się na etapie tożsamości osiągniętej cechować się będzie najwyższym poziomem subiektywnej jakości życia, młodzież na etapie tożsamości rozproszonej zaś – najniższym poziomem subiektywnej jakości życia; H3) subiektywna jakość życia będzie różnicować osoby charakteryzujące się odmiennym wzorcem procesów tożsamościowych. W badaniu zastosowano: Kwestionariusz Procesów Tożsamości Ego (KPTE), czyli opracowaną przez M. Oleś (2008) wersję The Ego Identity Process Questionaire (EIPQ) Balistreri, Busch-Rossnagel i Geisinger (1995); Skalę Jakości życia dla Młodzieży – Wersja Badawcza (The Youth Quality of Life Instrument – Research Version, YQOL-RV) Topolskiego, Edwardsa i Patricka (2002). Badaniem objęto 233 uczniów klas I-III szkół średnich w wieku 16-19 lat, w tym 148 dziewcząt i 85 chłopców. 209 osób spełniało kryteria, które pozwoliły je zaklasyfikować do jednej z czterech grup tożsamościowych. 24,4% stanowiła młodzież zaklasyfikowana do tożsamości moratoryjnej, pozostałe grupy – do tożsamości rozproszonej, przejętej i osiągniętej (po blisko 20% próby). Wyniki badania pozwoliły stwierdzić częściową prawdziwość pierwszej hipotezy – potwierdziły się słabe związki między subiektywną jakością życia a zaangażowaniem. Nie udało się jednoznacznie zweryfikować drugiej hipotezy, jako że zależność między poziomem subiektywnej jakości życia a poziomem rozwoju tożsamości nie była prosta. Najniższy poziom subiektywnej jakości życia cechował osoby o tożsamości rozproszonej i osiągniętej, najwyższe wyniki uzyskały osoby o tożsamości moratoryjnej i przejętej. W przypadku hipotezy trzeciej potwierdziła się zależność, zgodnie z którą im wyższy poziom rozwoju tożsamości, tym wyższy poziom subiektywnej jakości życia, przy czym wyjątkiem okazał się najwyższy poziom rozwoju tożsamości (tożsamość osiągnięta).